Αγαπημένη μου, θυμάσαι που καθόμασταν σ’ εκείνον τον κήπο και κοιταζόμασταν στα μάτια; Το ‘νιωθες άραγε πως τα βλέμματά σου, μου έλεγαν ότι ο έρωτάς σου για μένα δεν πήγαζε από τον οίκτο; Εκείνα τα βλέμματά μου έλεγαν πως μπορούσα να πω στον εαυτό μου και σ’ όλο τον κόσμο πως το δώρο που πηγή του είναι η δικαιοσύνη είναι πολυτιμότερο από το δώρο που δίνεται από ελεημοσύνη, πως ο έρωτας που είναι δημιούργημα των περιστάσεων είναι σαν το στάσιμο νερό.
Λένε, Αγαπημένη, πως ο έρωτας μεταμορφώνεται μέσα στους πιστούς του σε μια αδηφάγα φωτιά. Έχω ανακαλύψει πως η ώρα του αποχωρισμού δεν μπόρεσε να χωρίσει την ουσία των δυο πνευμάτων μας, με τον ίδιο τρόπο που ανακάλυψα από την πρώτη μας συνάντηση πως η ψυχή μου γνώριζε τη δική σου σε όλη τη διάρκεια των αιώνων, πως η πρώτη ματιά μου πάνω σου δεν ήταν στην πραγματικότητα η πρώτη ματιά, Αγαπημένη!…
Μπροστά μου, Αγαπημένη μου, ανοίγεται μια ζωή που θέλω να την κάνω σπουδαία και όμορφη, μια ζωή που θα πάρει μια θέση στη μνήμη των ανθρώπων, μια ζωή που θα είναι άξια του σεβασμού και της αγάπης τους. Αυτή η ζωή άρχισε, όταν σε συνάντησα. Είμαι πεισμένος πως είναι αιώνια, γιατί πιστεύω πως μπορείς να ελευθερώσεις μέσα μου τη δύναμη που μου εμπιστεύτηκε ο θεός. Είναι μια δύναμη που θα την εκδηλώσω με σπουδαία λόγια και πράξεις, ακριβώς όπως ο ήλιος μεγα-λώνει τα μυρωδάτα αγριολούλουδα στο λιβάδι. Έτσι, η αγάπη μου θα συνεχιστεί σε μένα και στις γενιές που θα ‘ρθουν εξα-γνισμένη από το εγωισμό που θα μπορούσε να τη διογκώσει, εξυψωμένη πάνω από τον ξεπεσμό που θα την περιόριζε μόνο σε μένα.
Αν τα πανιά σας ή το πηδάλιο σας σπάσει , το καράβι σας θα χορεύει ή θα παρασύρεται από τα κύματα , ή θα σταθεί ακίνητο στη μέση της θάλασσας. Γιατί το λογικό , όταν κυβερνά μόνο , είναι μία δύναμη που φυλακίζει , και το πάθος αφύλαχτο είναι μία φλόγα που καίει μέχρι την καταστροφή . Για τούτο ,αφήστε την ψυχή σας να ανυψώνει το λογικό σας μέχρι τα ύψη του πάθους , για να μπορεί να τραγουδά . κι αφήστε την να κατευθύνει το πάθος σας με το λογικό , για να μπορεί το πάθος σας να ζει μέσα από την καθημερινή αναστάτωσή του , και σαν τον φοίνικα να ξαναγεννιέται από τις στάχτες του.
Ο νέος σηκώθηκε και περπάτησε αργά μέσα στην κάμαρα. Κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε ότι το φεγγάρι είχε ση-κωθεί πάνω από τον ορίζοντα και γέμιζε τώρα τον ουρανό με τις χλωμές του αχτίδες. Ξαναγύρισε και έγραψε στο γράμμα: «Συγχώρα με, Αγαπημένη, που σου μιλάω με το ‘συ’. Είσαι όμως το άλλο ακριβό μισό μου που το έχασα την ίδια στιγμή που βγήκαμε μαζί από το χέρι του θεού. Συγχώρα με, Αγαπημένη μου!».
Σ' αγαπώ και εσυ μ' αγαπάς. Κι η αγάπη είναι ένας πολύτιμος θησαυρός, είναι το δώρο του Θεού στα ευαίσθητα και μεγάλα πνεύματα. Θα πετάξουμε αυτόν το θησαυρό και θα αφήσουμε τα γουρούνια να τον διασκορπίσουν και να τον κατασπαράξουν; Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα και ομορφιά. Γιατί εμείς να ζούμε σ' αυτή τη στενή σκοτεινή στοά που έσκαψαν για μας ο επίσκοπος κι οι υπηρέτες του; Η ζωή είναι γεμάτη ευτυχία κι ελευθερία. Γιατί δεν πετάμε αυτό το βαρύ ζυγό απο τους ώμους μας και δε σπάμε τις αλυσίδες που δένουν τα πόδια μας, και δεν περπατάμε ελεύθεροι προς την ειρήνη; Σήκω πάνω κι ας φύγουμε από αυτόν το μικρό ναό κι ας πάμε στο μεγάλο ναό του Θεού. Ας φύγουμε απ' αυτή τη χώρα κι απο όλη τη σκλαβιά και την αμάθειά της για μια άλλη χώρα μακρινή που δε θα μας φτάνουν τα χέρια των κλεφτών.
Το ανωτέρω κείμενο είναι ένα απόσπασμα, από το βιβλίο με τίτλο «Η Αγαπημένη», του Υπέροχου Χαλίλ Γκιμπραν. Λεπτομέρειες για το βιβλίο, θα βρείτε ΕΔΩ.
Σημείωση … Στην αρχική δημοσίευση δεν υπήρχαν οι φωτογραφίες 1,2 οι οποίες είναι από το διαδίκτυο [ GOOGLE ] - και εγώ ο admin - δηλώνω ότι δεν είμαι κύριος πνευματικών δικαιωμάτων των φωτογραφιών. Ακόμη δε, ΔΕΝ υπήρχε και το «Kείμενα του Χαλίλ Γκιμπράν» που θα βρείτε ΕΔΩ
scriptamanentps , docplayer.gr
Λένε, Αγαπημένη, πως ο έρωτας μεταμορφώνεται μέσα στους πιστούς του σε μια αδηφάγα φωτιά. Έχω ανακαλύψει πως η ώρα του αποχωρισμού δεν μπόρεσε να χωρίσει την ουσία των δυο πνευμάτων μας, με τον ίδιο τρόπο που ανακάλυψα από την πρώτη μας συνάντηση πως η ψυχή μου γνώριζε τη δική σου σε όλη τη διάρκεια των αιώνων, πως η πρώτη ματιά μου πάνω σου δεν ήταν στην πραγματικότητα η πρώτη ματιά, Αγαπημένη!…
Μπροστά μου, Αγαπημένη μου, ανοίγεται μια ζωή που θέλω να την κάνω σπουδαία και όμορφη, μια ζωή που θα πάρει μια θέση στη μνήμη των ανθρώπων, μια ζωή που θα είναι άξια του σεβασμού και της αγάπης τους. Αυτή η ζωή άρχισε, όταν σε συνάντησα. Είμαι πεισμένος πως είναι αιώνια, γιατί πιστεύω πως μπορείς να ελευθερώσεις μέσα μου τη δύναμη που μου εμπιστεύτηκε ο θεός. Είναι μια δύναμη που θα την εκδηλώσω με σπουδαία λόγια και πράξεις, ακριβώς όπως ο ήλιος μεγα-λώνει τα μυρωδάτα αγριολούλουδα στο λιβάδι. Έτσι, η αγάπη μου θα συνεχιστεί σε μένα και στις γενιές που θα ‘ρθουν εξα-γνισμένη από το εγωισμό που θα μπορούσε να τη διογκώσει, εξυψωμένη πάνω από τον ξεπεσμό που θα την περιόριζε μόνο σε μένα.
Αν τα πανιά σας ή το πηδάλιο σας σπάσει , το καράβι σας θα χορεύει ή θα παρασύρεται από τα κύματα , ή θα σταθεί ακίνητο στη μέση της θάλασσας. Γιατί το λογικό , όταν κυβερνά μόνο , είναι μία δύναμη που φυλακίζει , και το πάθος αφύλαχτο είναι μία φλόγα που καίει μέχρι την καταστροφή . Για τούτο ,αφήστε την ψυχή σας να ανυψώνει το λογικό σας μέχρι τα ύψη του πάθους , για να μπορεί να τραγουδά . κι αφήστε την να κατευθύνει το πάθος σας με το λογικό , για να μπορεί το πάθος σας να ζει μέσα από την καθημερινή αναστάτωσή του , και σαν τον φοίνικα να ξαναγεννιέται από τις στάχτες του.
Ο νέος σηκώθηκε και περπάτησε αργά μέσα στην κάμαρα. Κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε ότι το φεγγάρι είχε ση-κωθεί πάνω από τον ορίζοντα και γέμιζε τώρα τον ουρανό με τις χλωμές του αχτίδες. Ξαναγύρισε και έγραψε στο γράμμα: «Συγχώρα με, Αγαπημένη, που σου μιλάω με το ‘συ’. Είσαι όμως το άλλο ακριβό μισό μου που το έχασα την ίδια στιγμή που βγήκαμε μαζί από το χέρι του θεού. Συγχώρα με, Αγαπημένη μου!».
Σ' αγαπώ και εσυ μ' αγαπάς. Κι η αγάπη είναι ένας πολύτιμος θησαυρός, είναι το δώρο του Θεού στα ευαίσθητα και μεγάλα πνεύματα. Θα πετάξουμε αυτόν το θησαυρό και θα αφήσουμε τα γουρούνια να τον διασκορπίσουν και να τον κατασπαράξουν; Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα και ομορφιά. Γιατί εμείς να ζούμε σ' αυτή τη στενή σκοτεινή στοά που έσκαψαν για μας ο επίσκοπος κι οι υπηρέτες του; Η ζωή είναι γεμάτη ευτυχία κι ελευθερία. Γιατί δεν πετάμε αυτό το βαρύ ζυγό απο τους ώμους μας και δε σπάμε τις αλυσίδες που δένουν τα πόδια μας, και δεν περπατάμε ελεύθεροι προς την ειρήνη; Σήκω πάνω κι ας φύγουμε από αυτόν το μικρό ναό κι ας πάμε στο μεγάλο ναό του Θεού. Ας φύγουμε απ' αυτή τη χώρα κι απο όλη τη σκλαβιά και την αμάθειά της για μια άλλη χώρα μακρινή που δε θα μας φτάνουν τα χέρια των κλεφτών.
Το ανωτέρω κείμενο είναι ένα απόσπασμα, από το βιβλίο με τίτλο «Η Αγαπημένη», του Υπέροχου Χαλίλ Γκιμπραν. Λεπτομέρειες για το βιβλίο, θα βρείτε ΕΔΩ.
Σημείωση … Στην αρχική δημοσίευση δεν υπήρχαν οι φωτογραφίες 1,2 οι οποίες είναι από το διαδίκτυο [ GOOGLE ] - και εγώ ο admin - δηλώνω ότι δεν είμαι κύριος πνευματικών δικαιωμάτων των φωτογραφιών. Ακόμη δε, ΔΕΝ υπήρχε και το «Kείμενα του Χαλίλ Γκιμπράν» που θα βρείτε ΕΔΩ
scriptamanentps , docplayer.gr
0 σχόλια: