twitter

Παιχνίδια με τα χρώματα..

Δε θυμάμαι τον εαυτό μου ποτέ να έχει πολλά αγαθά,
θα έλεγα πως το μόνο που είχα πάντα σε αφθονία ήταν τα χρώματα..
Μα σήμερα δεν έχω καμβά για να τα χρησιμοποιήσω,
τον κατανάλωσα ζωγραφίζοντας εικόνες μιας ζωής που θα 'θελα..
Αυτό όμως που δε ζωγράφισα ποτέ είναι ο εαυτός μου..
Ίσως να μην ήθελα να δω την εικόνα μου με τα μάτια ενός άλλου..
Μπορεί όμως και να 'φταιγε που
οι επιθυμίες είναι πιο έγχρωμες απ' την ίδια την πραγματικότητα
κι εμένα πάντα μου άρεσε να σπαταλάω τις μπογιές μου..
Μα σήμερα είναι η μεγάλη μέρα,
η μέρα που θα φτιάξω το πιο σπουδαίο μου αριστούργημα
και μάλλον η πιο ιδανική γιατί δεν έχω πια καμβά..
Θα κάνω το σώμα μου καμβά κι έτσι η πιο μεγάλη μου δημιουργία
θα αναπνέει, θα κινείται, και θα νιώθει..
Καμιά φορά σκέφτομαι
πως αν τα έργα μου είχαν ζωή και βούληση
θα μπορούσα να κοιτάξω το Θεό κατάματα..
Θ' αφήσω το σώμα μου ελεύθερο απ' τον καθωσπρεπισμό των ρούχων
και θα βουτήξω τα πινέλα μου στις μπογιές με την αυτοπεποίθηση
του εραστή που κατακτά το σώμα μιας γυναίκας..
Στα πόδια μου θα ζωγραφίσω ουρά γοργόνας,
να καταλήγει σε οπλές,
για να 'χω την ουρά του ψαριού σα διασχίζω τις θάλασσες της ζωής
και τις οπλές για να μπορώ να τρέχω πιο γρήγορα απ' τη θλίψη..
Στην κοιλιά μου θα ζωγραφίσω ένα έμβρυο σε πλήρη ανάπτυξη
φόρο τιμής στο αγέννητο παιδί ενός μεγάλου μου έρωτα..
Στα στήθη μου,
τα μαστάρια μιας κατσίκας,
για να θυμάμαι
πως αυτά έδωσαν ζωή στα νεογέννητα παιδιά μου
και πως το πιο αισθαντικό άγγιγμα που ένιωσα ποτέ εκεί πέρα
ήταν τα χείλη τους όταν με βύζαιναν..
Στα μπράτσα μου θα ζωγραφίσω τα κλαδιά μιας ελιάς,
σύμβολο του μόχθου των ανθρώπων
μα και της δύναμης του καθενός μας να σβήσει
ή να στέκει αιώνες να παρατηρεί τον κόσμο,
όχι απλά επειδή είναι καταδικασμένος σε ακινησία
μα γιατί τάχτηκε μάρτυρας της ιστορίας του ανθρώπινου γένους..
Γύρω απ' το λαιμό μου θα τύλιξω φίδι φαρμακερό,
σαν το φόβο που με ζώνει,
κάθε που βγαίνω με τη δύναμη του λιονταριού να αντιμετωπίσω τη ζωή
μα και για να μην ξεχνώ την ομηρία μου στο αμάρτημα της ηδονής..
Στο στόμα μου θα βάλω λουκέτο να φυλακίσω το μαχαίρι της γλώσσας,
μήπως και δεν ξαναχαράξει πληγές σε κανενός το δέρμα..
Τα μαλλιά μου θα τα χρωματίσω με το κόκκινο της φωτιάς,
σαν τις γοργόνες των ναυτικών
που ζήλεψα μα δεν έγινα ποτές..
Και πάνω στο μέτωπο μου θα χαράξω barcode,
γιατί όσο κι αν προσποιούμαι την ελεύθερη
γίνομαι αδιαμαρτύρητα,
προϊόν προς πώληση στις αγορές των ισχυρών..
Κι αφού το πιο μεγάλο έργο της ζωή μου θα έχει τελειώσει,
θα κοιταχτώ στον καθρέπτη της συνείδησης
και θα φυλακίσω την εικόνα για πάντα στην ψυχή μου,
γιατί ο άνθρωπος που δε θυμάται,
είναι ο πιο καλός φίλος της αμάθειας
κι όποιος αρνιέται να κοιτάξει το είδωλο του
δούλος της αυταρέσκειας..

Read More »

Add To   Facebook Add To   Twitter Add To   Yahoo Add To Reddit Fav This With Technorati Add To Del.icio.us Digg This Stumble   This
Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011 | 0 σχόλια | Ετικέτες


Ο μπάτσος με το πιστόλι στο χέρι περίμενε, αραδιασμένος αδιάφορα στη μέση του δρόμου. Είχε τη αυτοπεποίθηση του αποτυχημένου αυτόχειρα στην κορμοστασιά και άφιλτρα τσιγάρα στο τσεπάκι.

Πριν μερικές ώρες , μπροστά στον καθρέπτη του πρόβαρε τις ατάκες μιας χιλιοπαιγμένης πρόζας ,κι ανάγκαζε με φασιστική εμμονή το τοπίο να χειροκροτεί.

Δεν ήταν σίγουρος γιατί ήρθε εδώ σε αυτόν τον τόπο ούτε αν ήθελε να παίξει το ρόλο του για μια ακόμη φορά, μα το θρόισμα των φύλλων , του φάνηκε κατάλληλο να κρύψει το φόβο της αποτυχίας που ένιωθε να του
παγώνει το αίμα μες την άπονη νύχτα..,


Και ο αναστεναγμός που άκουσε να βγαίνει απ' το στόμα της γης ,
συμπλήρωσε το τοπίο.


Μια εμμονή που έγινε καημός ,του τρώει το συκώτι από καιρό.

Την έντυσε, τη στόλισε με όμορφα λόγια κι άπαιχτες λέξεις
-κι αν εκείνη δεν ανταποκρινόταν με ευγνωμοσύνη-
μια λύσσα θα τον έπιανε να τη εξαφανίσει…



Ο φόβος έγινε μιζέρια και τον τρόμαξε στο σκοτάδι,
κι αυτός τις νύχτες έψαχνε συμπόνια.


Μα σαν ήρθε το πρώτο φως της μέρας ,και αποκαλύφτηκε το μεγαλείο των εγκλημάτων της νύχτας ,εγκατέλειψε τον χώρο και χάθηκε, ξένος ανάμεσα σε γνωστούς αγνώστους.

έτσι κι αλλιως θα εμενε για παντα ηθοποιος μιας παραστασης που -ποιος ξερει κιολας - μπορει να ειχε βαρεθει να παιζει μα δεν ηθελε και να εγκαταλειψει απ' το φοβο της ευθυνης που εκρυβαν οι επιλογες του.

Read More »

Add To   Facebook Add To   Twitter Add To   Yahoo Add To Reddit Fav This With Technorati Add To Del.icio.us Digg This Stumble   This
Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011 | 0 σχόλια | Ετικέτες

H ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ, που είναι ένα μη κερδοσκοπικό Σωματείο, ιδρύθηκε στις 29 Οκτωβρίου του 1986, οχτώ μήνες περίπου μετά το θάνατο του Κρισναμούρτι, έχοντας ως κύριο σκοπό τή διάθεση του έργου τού Τζίντου Κρισναμούρτι σε όποιον ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί γι' αυτό ή να το μελετήσει.

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ λειτουργεί χωρίς καμμιά ιδιαίτερη οργάνωση. Στο χώρο της, ένα μικρό διαμέρισμα στην Αθήνα (Τ.ΦΙΛΗΜΟΝΟΣ 22, 11521 ΑΘΗΝΑ), υπάρχουν όλα τα βιβλία τού Κρισναμούρτι που έχουν εκδοθεί στα ελληνικά, ένας μεγάλος αριθμός από τα αγγλικά, όλες οι βιντεοκασέτες - μερικές μεταγλωττισμένες ή υποτιτλισμένες στα ελληνικά - και το πρόγραμμα για ηλεκτρονικό υπολογιστή, “THE CD ROM KRISHNAMURTI TEXT COLLECTION AND INDEX”.

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ επιμελείται την μετάφραση και την έκδοση των βιβλίων του Κρισναμούρτι, καθώς και το μεταγλωττισμό ή υποτιτλισμό των βιντεοκασετών, με ομιλίες και συζητήσεις του, στα ελληνικά.Οποιοσδήποτε θέλει να επισκεφτεί τη Βιβλιοθήκη μπορεί να κλείσει τηλεφωνικά ραντεβού, καθημερινά εκτός Σαββατοκύριακου και από 11.00 έως 17.00, στο τηλέφωνο 210 64 32 605 και να μείνει σ’ αυτήν όσο θέλει ή να πάρει οποιαδήποτε πληροφορία με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο στη διεύθυνση info@klibrary.gr

Στη ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ δε γίνεται κανενός είδους καθοδήγηση για οτιδήποτε, δεν υπάρχουν συζητήσεις, ενώ δε χρειάζεται να πληρώσει κανείς τίποτα. Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ δεν πουλάει, δε νοικιάζει, δε δέχεται συνδρομές και γενικά αποφεύγει κάθε τέτοιου είδους χρηματική συναλλαγή. Τα έξοδά της καλύπτονται εθελοντικά από πρόσωπα που έχουν αναλάβει τη λειτουργία της.

Η ύπαρξη και λειτουργία της ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ ελπίζεται ότι κινείται στην ίδια γραμμή με όσα είπε ο Κρισναμούρτι σε μία από τις παλιότερες ομιλίες του:

...Εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανακαλύπτουν και όχι που έχουν ήδη βρει· που δεν προσφέρουν πνευματικές διακρίσεις· εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που είναι ανοικτοί όχι μόνο σε μένα ή σε ειδικούς· εάν είστε μία ένωση ανθρώπων που ανάμεσά τους δεν υπάρχουν ούτε ηγέτες ούτε οπαδοί, τότε υπάρχει κάποια ελπίδα γι' αυτή την ένωση στον κόσμο. (...) Στην αληθινή πνευματικότητα δεν υπάρχει η διάκριση μαθητή και δάσκαλου, του ανθρώπου που κατέχει τη γνώση και του ανθρώπου που δεν την κατέχει...

Read More »

Add To   Facebook Add To   Twitter Add To   Yahoo Add To Reddit Fav This With Technorati Add To Del.icio.us Digg This Stumble   This
Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011 | 0 σχόλια |