να γινόταν μόνο
να μπορούσε να γίνει
σ’ ένα όνειρο γεμάτο αχνά χρώματα
σαν ξεθωριασμένη φωτογραφία
σε μια παραλία να περπατώ
χωρίς να παραπατώ
να σκύβω και να μαζεύω
τσακισμένα επίπεδα βότσαλα
και να τα πετάω κόντρα στο νερό
αυτά να αναπηδούν ψηλά
σε μια τρελή ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΗΣΗ
να σκάβω στην άμμο βαθιά
με χέρια γυμνά και μουδιασμένα
και να βρίσκω κοχύλια
που να λάμπουν στον ήλιο
σαν ακριβά λάφυρα
σαν θησαυρός
δίπλα μου να γελάς
να χαίρεσαι σαν παιδί
ελεύθερο που το άφησαν
να χαρεί τις σκανδαλιές του
κι ο περίπατος να τελειώνει
με ζεστή τυρόπιτα χειροποίητη
κι αυτή να ναι η ευτυχία
όλη κι όλη
από εδώ ως τον ουρανό
από εδώ ως τον παράδεισο
μικρά πράγματα ασήμαντα
και τα δύο μάτια που λάμπουν
σ’ όποιο σημείο της γης
σ’ όποια πόλη ξεχασμένη
να μην έχει σημασία καμιά
ο χρόνος και ο τόπος

σ’ ένα τέτοιο όνειρο να χαθώ
σ’ ένα τέτοιο όνειρο
ΟΝΕΙΡΟ
ν’ απαρνηθώ το τσιγάρο
τους ατέλειωτους καφέδες
την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ
της κάθε μέρας