Οι σαπισμένοι κόσμοι
που σου ρημάξανε την ψυχή παρέμειναν εδώ,
κανείς τους δεν ξεπαστρέφτηκε στην ώρα του.
Εκείνοι οι τύποι με την γελοία φάτσα
και τα κατεβασμένα παντελόνια
λερώνουν ακόμα τον έρωτα
και ο Μαρξ είναι ακόμα σκονισμένο βιβλίο στο συρτάρι.
Εκείνα τα αίματα που χύθηκαν πήγαν τσάμπα,
γέμισε ο ντουνιάς φασίστες
και μούρες αγριεμένες γεμάτες μίσος.
Τα παιδιά των λουλουδιών γίνανε μόδα και εκείνη,
η ειρήνη, για την οποία κάποτε μιλούσαμε
τώρα έγινε πόστερ και μπλουζάκια.
Στην πλατεία ακόμα βρωμάει ηρωίνη
και η επανάσταση θα έχει αντράκια μες στην πρέζα
να παλεύουν με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Το παιδί μου δεν γεννήθηκε ακόμα,
ούτε καν που ξέρω αν θα γεννηθεί,
έτσι που γύρισε ο ντουνιάς, πως να φωνάξει μάνα;
Περάσαμε ώρες ατέλειωτες μαζί και ας μην το ξέρεις
και εκείνο το γαμώτο βασανίζει και μένα ακόμα.
Και ο Καρυωτάκης, ναι,
δεν πέθανε και αυτός μου μιλάει κάθε βράδυ
για την ματαιότητα των ανθρώπων.
Και το μεγαλύτερο γαμώτο
δεν είναι της ζωής που δεν κάναμε,
αλλά που δεν αγαπηθήκαμε όσο αγαπήσαμε τον κόσμο!
Αντίο παράξενο κορίτσι με τα μαύρα μαλλιά!
Από την ποιητική συλλογή της Μαρία Θεριανή Βάθη
ithaque.gr
0 σχόλια: