Κοινωνία~Σχέσεις Vs Ψυχολογία !!!
«Μια στιγμή μονάχα στάσου.»
Κρύβουν λόγια, τα χρόνια που πέρασαν. Πρέπει να ακούσεις. Κρύβουν λάθη οδηγούς. Μέσα σου παρακαλάς να μην είχες κάνει αλλά! Σε αυτά οφείλεις αυτό που είσαι σήμερα.
Σου ‘μάθαν να μη φοβάσαι τις αλλαγές και σβήσαν το «δεδομένο» από τις λέξεις σου.
Άλλαξες ανθρώπους. Μακάρι να μην είχε γίνει.
Άλλαξες σπίτια. Πού ανήκεις;
Η ηρεμία σου πληγώθηκε, πόσο λυπάμαι για σένα.
Μεγάλωσαν τα όνειρα, τράβηξαν με βία τις σκέψεις και τη λογική από το χέρι, να ταιριάζει με την ηλικία σου.
«Θα αργήσεις;» Θύμωσες τότε με την μητέρα σου που σε ρώτησε· αναγκασμένος να αποδείξεις ότι δεν είσαι πια παιδί. Σε ποιον να αποδείξεις;
Μια ζωή με πανικό, σε κυνηγάει με μένος, τι είναι σταθερό και αν υπάρχει;
Πρέπει να αντέξεις και αν δεν έχεις μάθει, το οφείλεις σε σένα.
Μπερδεύω τα βράδια το συναίσθημα να δω αν αυτά που κέρδισα είναι περισσότερα από το χάσιμο. Μα όπου κι αν καταλήξω το αναιρώ με ευκολία την επόμενη μέρα.
Αλλάζω γεύση στη συνήθεια να μη θυμίζει το οικείο, να μην επαναπαύομαι στην αλεξιθυμία μου.
Μια στιγμή μονάχα στάσου. Ποιον βλέπεις δίπλα σου; Αν αφήνεις κανέναν να σε πλησιάσει. Κι αν έρθει, πόσο θα μείνει;
Ποιος έχει δίκιο και ποιον αδικείς στον χρόνο;
Είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος για μόνος. Μυεί τον εαυτό του στο μαζί και ονομάζει αυτή την ανασφάλεια σωστό· να έχει να περιμένει κάτι. Να στηριχτεί σε κάτι, να ξεχνάει τις διαφορές με τον εαυτό του.
Σε ταΐζω με αγάπη για να σε παρηγορήσω και όσο το κάνω γυρίζω πλάτη στα πραγματικά μου θέλω.
Μια στιγμή μονάχα στάσου. Θύμωσες εκείνη τη νύχτα στον φίλο που δεν κατάλαβε. Όχι το σωστό αλλά αυτό που ήθελες εσύ να καταλάβει, γεμίζοντας θυμό τη σχέση ετούτη.
Πόσους έχασες; Σε πόσους οπτική να αλλάξεις για να μη ζορίζεσαι στο ταίριασμα;
Περάσανε τα χρόνια από πλάι σου, γύρισες το κεφάλι υποτιμητικά λες και θα ζήσεις αιώνια. Λες και μία ζωή θα προλαβαίνεις να διορθώνεις λάθη. Να κερδίζεις ανθρώπους.
Μη ξεχνάς, μη προσπερνάς και να θυμάσαι.
Να θυμάσαι πως τίποτα δεν είναι σταθερό και αν γίνει δε θα το θέλεις.
Να θυμάσαι να ζεις. Κάθε λάθος, κάθε απουσία.
Να θυμάσαι να αντέχεις αυτό που ζητάς και θέλεις.
Τα χρόνια περνάνε και όσο τα πολεμάς, ξεχνάς.
Να θυμάσαι πως όλα είναι περαστικά ακόμα και εμείς οι ίδιοι.
Το άρθρο έγραψε η Αναστασία Κοζίμπα
loveletters.gr
Κρύβουν λόγια, τα χρόνια που πέρασαν. Πρέπει να ακούσεις. Κρύβουν λάθη οδηγούς. Μέσα σου παρακαλάς να μην είχες κάνει αλλά! Σε αυτά οφείλεις αυτό που είσαι σήμερα.
Σου ‘μάθαν να μη φοβάσαι τις αλλαγές και σβήσαν το «δεδομένο» από τις λέξεις σου.
Άλλαξες ανθρώπους. Μακάρι να μην είχε γίνει.
Άλλαξες σπίτια. Πού ανήκεις;
Η ηρεμία σου πληγώθηκε, πόσο λυπάμαι για σένα.
Μεγάλωσαν τα όνειρα, τράβηξαν με βία τις σκέψεις και τη λογική από το χέρι, να ταιριάζει με την ηλικία σου.
«Θα αργήσεις;» Θύμωσες τότε με την μητέρα σου που σε ρώτησε· αναγκασμένος να αποδείξεις ότι δεν είσαι πια παιδί. Σε ποιον να αποδείξεις;
Μια ζωή με πανικό, σε κυνηγάει με μένος, τι είναι σταθερό και αν υπάρχει;
Πρέπει να αντέξεις και αν δεν έχεις μάθει, το οφείλεις σε σένα.
Μπερδεύω τα βράδια το συναίσθημα να δω αν αυτά που κέρδισα είναι περισσότερα από το χάσιμο. Μα όπου κι αν καταλήξω το αναιρώ με ευκολία την επόμενη μέρα.
Αλλάζω γεύση στη συνήθεια να μη θυμίζει το οικείο, να μην επαναπαύομαι στην αλεξιθυμία μου.
Μια στιγμή μονάχα στάσου. Ποιον βλέπεις δίπλα σου; Αν αφήνεις κανέναν να σε πλησιάσει. Κι αν έρθει, πόσο θα μείνει;
Ποιος έχει δίκιο και ποιον αδικείς στον χρόνο;
Είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος για μόνος. Μυεί τον εαυτό του στο μαζί και ονομάζει αυτή την ανασφάλεια σωστό· να έχει να περιμένει κάτι. Να στηριχτεί σε κάτι, να ξεχνάει τις διαφορές με τον εαυτό του.
Σε ταΐζω με αγάπη για να σε παρηγορήσω και όσο το κάνω γυρίζω πλάτη στα πραγματικά μου θέλω.
Μια στιγμή μονάχα στάσου. Θύμωσες εκείνη τη νύχτα στον φίλο που δεν κατάλαβε. Όχι το σωστό αλλά αυτό που ήθελες εσύ να καταλάβει, γεμίζοντας θυμό τη σχέση ετούτη.
Πόσους έχασες; Σε πόσους οπτική να αλλάξεις για να μη ζορίζεσαι στο ταίριασμα;
Περάσανε τα χρόνια από πλάι σου, γύρισες το κεφάλι υποτιμητικά λες και θα ζήσεις αιώνια. Λες και μία ζωή θα προλαβαίνεις να διορθώνεις λάθη. Να κερδίζεις ανθρώπους.
Μη ξεχνάς, μη προσπερνάς και να θυμάσαι.
Να θυμάσαι πως τίποτα δεν είναι σταθερό και αν γίνει δε θα το θέλεις.
Να θυμάσαι να ζεις. Κάθε λάθος, κάθε απουσία.
Να θυμάσαι να αντέχεις αυτό που ζητάς και θέλεις.
Τα χρόνια περνάνε και όσο τα πολεμάς, ξεχνάς.
Να θυμάσαι πως όλα είναι περαστικά ακόμα και εμείς οι ίδιοι.
Το άρθρο έγραψε η Αναστασία Κοζίμπα
loveletters.gr
0 σχόλια: