Να μην πιέζω τις σκέψεις μου να καρποφορήσουν ιδέες, περίτρανες και μεγαλειώδεις…
Δύο πόδια να πατούν γερά στην γη και να κλωτσούν τα κύματα...
Μια καρδιά να χωρέσει… να χωρέσει την τρέλα του μυστικού μου κόσμου!
Και ένα σεντόνι…ένα λευκό σεντόνι να τυλιχτεί η ψυχή μου να μην κρυώνει πια… να μην τρομάζει με το φως της… τους αδαείς και ισχυρούς…
Ζητάω πολλά, έτσι;;
Δώστε μου τότε τουλάχιστον την μικρή μου κόρη… την ΛΗΘΗ!!
Αυτή θα ξέρει τι να κάνει.
Από την ποιητική συλλογή της Φίλης … Ειρήνης Πάγκαλου
0 σχόλια: