Και ξαφνικά έχει ξεβγαλθεί και αστράφτει η εσπέρα
καθώς μια λεπτολόγα πέφτει και σχολαστική
βροχή. Πέφτει ή έπεφτε, μιας κι η βροχή είναι κατιτί
που σου θυμίζει πως συνέβη μι’ άλλη μέρα.
Να πέφτει την ακούς, και σού ’ρχονται από πέρα
πανάρχαιοι καιροί, καιροί που η μοίρα η τυχηρή
στον κόσμο έν’ άνθος βρήκε νά ’χει ουσία πορφυρή:
το ρόδο, που άλικη ειμαρμένη το εκαρτέρα.
Αυτή η βροχή απ’ τα κρύσταλλα θαμπή κυλάει
και από χαρά στις φτωχογειτονιές μεθάει
στων μαύρων σταφυλιών τη βραδυνή πλεκτάνη.
Η μεσαυλή πια δεν υπάρχει. Η μουλιασμένη
εσπέρα, αχ, του πατέρα μου τη λατρεμένη
φωνή μού φέρνει, ωσάν να μην έχει πεθάνει.
alonakitispoiisis
καθώς μια λεπτολόγα πέφτει και σχολαστική
βροχή. Πέφτει ή έπεφτε, μιας κι η βροχή είναι κατιτί
που σου θυμίζει πως συνέβη μι’ άλλη μέρα.
Να πέφτει την ακούς, και σού ’ρχονται από πέρα
πανάρχαιοι καιροί, καιροί που η μοίρα η τυχηρή
στον κόσμο έν’ άνθος βρήκε νά ’χει ουσία πορφυρή:
το ρόδο, που άλικη ειμαρμένη το εκαρτέρα.
Αυτή η βροχή απ’ τα κρύσταλλα θαμπή κυλάει
και από χαρά στις φτωχογειτονιές μεθάει
στων μαύρων σταφυλιών τη βραδυνή πλεκτάνη.
Η μεσαυλή πια δεν υπάρχει. Η μουλιασμένη
εσπέρα, αχ, του πατέρα μου τη λατρεμένη
φωνή μού φέρνει, ωσάν να μην έχει πεθάνει.
alonakitispoiisis
0 σχόλια: