«Κρινιώ γίνηκες Άγγελος μες τη Νεραιδοχώρα, απ’ των ανθρώπων τη μορφή άλλη επήρες τώρα. Όσο εδώ θα κατοικείς, στα είκοσι θα φτάσεις, τα βάσανα των γερατειών για πάντα θα ξεχάσεις. Δώρο νιότης αιωνίας ο τόπος σου προσφέρει, γιατί να θέλεις μαγικό που πίσω θα σε φέρει»;
ΚΡΙΝΙΩ
«Νονά αγαπημένη μου και στοργική μου φίλη, ένα μου λόγο θα σου πω που στέκεται στα χείλη. Γλυκό νανούρισμα στα αυτιά ξέρεις δεν το κατέχω, ζεστό φιλί στο μέτωπο ποτέ μου δεν το έχω. Κι όμως υπάρχουνε στιγμές που θύμησες με καίνε, και ένα σιγοτραγούδισμα μέσα στο νου μου λένε. Σαν έρθει ετούτος ο ρυθμός παρέα του μυαλού μου, βγαίνει ευωδιά ξεχωριστή στο μέρος του κορμιού μου. Λεμονανθό και γιασεμί οσμίζομαι εντός μου, θωρώ με μάτια σφαλιστά μάνα δικού μου κόσμου».
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
¨Ηπιασε και τραγούδαγε ετούτο το σκοπό τζης, και το Λενιώ εδάκρυσε και είπε στο Κρινιώ τζης.
ΛΕΝΙΩ
«Πως ξέρεις το νανούρισμα το πιο αγαπητό τζης, απου ‘κουγα απ’ τη μάνα μας τα βράδια στο πλευρό τζης. Τη μυρωδιά της τη γλυκιά στο κόρφο τζης κρυμμένη, μα πως αφού ‘σουνα μώρο δεν έχεις ξεχασμένη».
ΚΡΙΝΙΩ
«Ίσως γιατί ‘μαστε αδελφές μαζί σου να τα ζούσα, και στ’ όνειρο κάθε βραδιά εσένα να καλούσα».
Από την ποιητική συλλογή της Φίλης … Ειρήνης Πάγκαλου
0 σχόλια: